Afgelopen
zaterdag was ik bij mijn kapster. We raakten in gesprek over een recente uitzending
van Ivo Niehe over Wubbo Ockels. Wubbo Ockels zijn laatste speech. Zijn
smeekbede aan ons, mensen, om de aarde te redden. Kort daarna is hij overleden. Deze uitzending die ik al eerder gezien had, was een herhaling.
Dit
filmpje had veel indruk op haar gemaakt. Zoals het heel veel indruk op mij
gemaakt heeft toen het voor de eerste keer uitgezonden werd. Tranen met tuiten!
En weer! Ik deel hem graag nog een keer opdat wij deze boodschap niet vergeten.
Ook de brief die hij een paar dagen voor zijn dood schreef maakte indruk.
Ons gesprek
ging verder over het milieu en op welke manier we daarmee bezig waren. Zij
probeert er in haar kapsalon rekening mee te houden met het soort producten dat
zij gebruikt en verkoopt. Ook thuis doet zij het een en ander om het milieu
zoveel mogelijk te sparen. Zij neemt bijvoorbeeld altijd een tasje mee als ze
met de hond in de duinen gaat wandelen en ruimt dan tegelijkertijd de rommel op
die zij tegenkomt. Vaak is dat een tas vol. Ik realiseerde me opeens dat ik eigenlijk
ook nog veel meer kan doen. Sterker nog, ik ben eigenlijk vrij gemakzuchtig. Ik
deel weleens een artikel op Facebook. Ik maak me druk als ik allemaal rommel op
straat of in het weiland, waar ik met de hond loop, zie liggen. Maar verder dan
het chemisch afval, groen en papier scheiden doe ik niet. Pratend kom ik een
heel eind over het redden van onze aarde, maar wat draag ik dan daadwerkelijk
bij? Politiek gezien kan ik er niks mee, behalve mopperen als er weer bepaalde
milieuonvriendelijke maatregelen getroffen worden. En daar dan een stevige
discussie over voeren. Ik ben zeer verontwaardigd als ik iemand afval uit het
autoraam zie gooien en maak me daar dan druk om. Opeens realiseer ik mij dat
deze ‘acties’ van mij nergens toe leiden. Behalve dan het scheiden van mijn
afval, dat is goed. Wat kan ik dan wel? Eigenlijk wat mijn kapster al doet. Gewoon de rommel
die ik tegenkom opruimen in plaats van er hoofdschuddend overheen stappen.
Plastic ook nog gaan scheiden zodat het gerecycled kan worden. Bewuster kiezen
voor milieuvriendelijke producten zoals toiletpapier, schoonmaakmiddelen,
etcetera. Er zijn vast nog meer dingen die ik kan doen. Natuurlijk blijf ik ook
op Facebook de bewustmakende artikelen delen, mensen bewust te maken. Deze blog
schrijven. Duidelijk is voor mij wel: zorgen voor het milieu begint in eerste
instantie bij mezelf. En als heel veel mensen bij zichzelf beginnen, ieder op
zijn of haar manier, zouden we de aarde met elkaar toch moeten kunnen redden? Dus
niet van bovenaf, op hoog niveau, maar vanaf de basis. De politici gaan dan
vanzelf wel meedoen. Hebben we het toch mooi voor elkaar! Dank je wel lieve
Agnes voor ons inspirerende gesprek. Laten we met z’n allen de boodschap van
Wubbo Ockels levend houden.
