Baf! Verliefd! In één klap. Mijn zoon en zijn vriendin komen
eten. Op zondag. We zitten gezellig te keuvelen over koetjes, kalfjes en de
vakantie. Mijn man komt thuis met de pizza’s. We willen net beginnen met het
eten als mijn zoon aankomt met een cadeautje. Ik maak het platte pakje
nietsvermoedend open en zie de lelijkste kopie van een lelijke echo van het
mooiste kindje dat ik ooit gezien heb.
Mijn groeiende kleinkindje, hun kindje. Ik krijg een steek,
recht in mijn hart:
VERLIEFD! Verliefd op
mijn zoon, op mijn schoondochter, op het kindje en dat allemaal in één keer. Zo
overweldigend, zo gaaf! Tranen met tuiten van geluk. Ik had nooit gedacht dat
zo’n cadeau, zo binnen kon komen. Wel dus! Beiden even goed geknuffeld. Oma! Ik
word oma. Dan komt de vraag om nog even te wachten met vertellen. Tot woensdag.
De aanstaande vader wil het eerst persoonlijk aan zijn vrienden vertellen. ’s
Nachts word ik een paar keer wakker. ‘Ik word oma’, is steeds het eerste wat ik
denk! Weer beginnen de blije vlinders even te fladderen. Ze moeten nog een half
jaartje geduld hebben voordat ze volledig uit kunnen vliegen. Maandag op mijn
werk valt het woord ‘oma’ bijna steeds uit mijn mond. Maar ik zeg niks.
Dinsdag, hetzelfde. Gelukkig komt mijn dochter, de aanstaande tante, langs. Zij
vindt het ook geweldig! Samen praten we erover. Over hoe leuk het is. Het is
woensdag. Mijn zoon heeft gewhatsappt dat het mag. Ik mag het vertellen en doe
dat dan ook graag. Allemaal mooie, lieve, enthousiaste reacties. Dat voelt ook
al zo fijn. Vandaag een paar slofjes gekocht. Mijn eerste oma-cadeautje. Oma.
Het woord heeft een mooie klank.
Ik vind het een eretitel: OMA.
