Woorden als: de beste, het meest, het minste, je best
doen, het groepje dat het eerste..….enzovoort, zijn woorden/kreten die ik
regelmatig gebruikte toen ik nog in het onderwijs werkte. Competitiewoorden zou ik nu zeggen. Nu, in mijn
kindercoachpraktijk, kom ik namelijk erachter wat die woorden kunnen doen bij kinderen. Welk
gedrag ik, zonder dat ik er erg in had, opriep door te roepen: “het groepje dat
het eerste klaar is krijgt een sticker”. Vaak is dat hetzelfde groepje. In de
andere groepjes zit dan een kind wat het moeilijk vindt om opeens te stoppen
waar het mee bezig is, of het lastig vindt om stil te blijven zitten, of…….noem
maar op. Dus die andere groepjes zijn niet snel als eerste klaar door een
bepaald kind. Een groepje waar geen ‘stoorzender’ in zit is uiteraard meestal
het eerste. Heel vervelend voor degenen die wel snel klaarzitten als je wel een
‘stoorzender’ of een ‘slome’ in de groep hebt. Het gevolg daarvan kan zijn dat
er geïrriteerd gereageerd kan worden naar zo’n ‘verpester voor de groep’. Die
irritaties in de groep zorgen niet voor een prettige (school-) werkomgeving dus
dan heb je de poppen aan het dansen. Het kind waar de irritaties tegen gericht
zijn kan zich niet concentreren, dus dit kind presteert minder dan dat het zou
doen als de sfeer in het groepje goed is. Ingrediënten voor faalangst, maar ook
voor gepest worden. Pffft, als ik erover nadenk wat voor effect zo’n opmerking
kan hebben! Gelukkig vergeten kinderen weer snel en ze zijn vaak sociaal dus
zal het niet 1,2,3 zo’n vaart lopen. Maar, er zal er maar één tussen gezeten hebben
die het zich aantrok. Ik hoop het niet. In mijn praktijk heb ik een kind, Bas
(niet zijn echte naam) die van een dergelijke situatie heel veel last had. De
juffrouw moest naar de bibliotheek dus alle kinderen moesten netjes in de rij
lopen. De juf had een ‘prijs’ in het vooruitzicht gesteld: de 3 kinderen die
het meest hun best gedaan hadden met netjes in de rij lopen, kregen een snoepje
van de juf. Bas deed heel erg zijn best en keek de juf hoopvol aan toen ze de
namen van de 3 kinderen op ging noemen. Bas zijn naam werd niet genoemd. Hij
begreep er helemaal niets van. Hij had juist zó zijn best gedaan! Hoe kon dat
nou? Bas heeft hier heel veel last van gehad. Hij sliep slecht. Was boos en
verdrietig tegelijk en zijn motivatie om zijn best te doen werd ook minder.
Waarom zou hij? De juf zag het toch niet.
woensdag 15 april 2015
Competitiewoorden
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Voor mensen die handvatten voor hun kind zoeken: www.ontspannentotaal.nl
BeantwoordenVerwijderen